همزمان با محرم امسال، «روضه خانگی حضرت اباعبدالله الحسین(ع)» در فهرست ملی میراث فرهنگی ناملموس به شماره ۲۸۵۱ در تاریخ 1402/04/28 (برابر با اول محرم ۱۴۴۵ ه.ق) ثبت شد.
مجالس عزای حسینی در هر سطح، با هر تعداد مخاطب و در هرجایی برپا شود، خیرات، برکات و حسناتی در پی دارد که در هیچ مجلس دیگری یافت نمی‌شود.
در این میان روضه‌های خانگی اثرات اجتماعی-اخلاقی بیشتری دارد؛ صمیمیتی که بین اعضای خانواده، فامیل، دوستان و حتی همسایگان شکل می‌گیرد، صله رحم، نزدیکی و همدلی، مطلع شدن از احوالات یکدیگر و بسیاری از برکات دیگر، زمینه‌ی وحدت بیشتر مؤمنان، همدلی در رفع مشکلات و کمک‌رسانی در مواقع لزوم را فراهم می‌آورد.
روضه‌خانگی علاوه بر آن نوری که وارد زندگی و خانه‌ها می‌کند و قفل‌های سرسخت زندگی را می‌شکاند، کلاس اخلاق است برای خانواده‌‌ها و فرصتی است برای همدلی.
همین دور هم جمع شدن‌های ساده، بسیاری از گرفتاری‌های زندگی امروز را حل می‌کند. هیچ چیز مثل روضه خانگی تربیت کننده نسل آینده نیست.
همین خانه‌های کوچکی که در آن مراسم عزای اهل‌بیت(ع) برپا میشود، برکت‌های بزرگ به همراه دارد. روضه‌های خانگی باعث طول عمر و زیاد شدن رزق و روزی صاحب خانه نیز میشود.
این سنت حسنه در استان فارس، به ویژه در محله های قدیمی نیز اجرا میشود. از قدیم التیام نحوه پذیرای مردم شیراز در محرم زبانزد بود. شیرازی‌ها تلاش می‌کردند سفره و غذایی که برای عزاداران امام حسین(ع) پهن میشود، بسیار درخور باشد.
در زمان سفره انداختن برای عزاداران امام حسین(ع) در شیراز تمامی اهالی محل برای کمک کردن به صاحب خانه اعلام آمادگی می‌کردند و اعتقاد داشتند هر عمل خیری که برای پاسداشت سالار شهیدان انجام شود آن شخص و خانواده‌اش را در برابر مشکلات و بیماری‌ها در یک سال پیشرو حفظ می‌کند....